Museum van Schone Kunsten Antwerpen

Na bijna 10 jaar gesloten te zijn geweest is het KMSKA onlangs terug open gegaan. Dit ging al dadelijk gepaard met de nodige heisa in de pers over de witte vloer die direct vol zwarte strepen staat. In vergelijking met vroeger bestaat het museum nu eigenlijk uit 2 gebouwen in 1. Via de oude ingang kan je nog altijd via de centrale grappengang naar de eerste verdieping gaan en daar de oude zalen met de monumentale schilderijen van de oude meesters zoals Rubens bekijken. Dit stuk van het museum is niet echt veranderd en heeft nog houten parketvloeren zoals altijd. In het gebouw is echter een nieuw stuk ‘gehangen’ met een compleet nieuwe look door gebruik van nieuwe materialen. Er is veel wit in blinkende muren en vloeren. Op de site van het museum staat een filmpje dat veel duidelijk zal maken. En alhoewel het oude gedeelte nog dezelfde look heeft als vroeger is ook hier gemoderniseerd met interactieve displays bijvoorbeeld. We hadden onze tickets op voorhand gekocht en moesten op een bepaald uur aan ons bezoek beginnen met een marge van maximum een half uur. We gingen binnen via een zij ingang op de benedenverdieping waar we onze jassen ophingen in de vestiaire en een iPhone based audio guide meenamen. Het was fijn om terug in het museum te kunnen rondwandelen en te genieten van alle kunstwerken. Wij startten ons bezoek met een rondgang in het nieuwe gedeelte ronde James Ensor. De audio guide was niet echt heel intuïtief opgezet en ik zou eigenlijk iedereen aanraden om de app te downloaden en zijn eigen wireless oortjes mee te brengen ipv de audio guide te gaan halen. Je krijgt dezelfde content maar met minder gedoe. In het nieuwe gedeelte volg je min of meer vanzelf een route van zaal naar zaal tot je terug bij het vertrekpunt uitkomt. Ik had geen last van storende witte strepen op de vloer, de krantenpagina’s moesten met iets gevuld worden blijkbaar. De blinkende vloeren die in sommige stukken soms donker waren maakte het af en toe wel vreemd om over te wandelen omdat je de vloer dan precies niet goed zag. Wat nog het meest storend was maar wel vaker voorkomt bij grote en populaire tentoonstellingen is de hoeveelheid bezoekers. Je hebt wel een vast startuur maar geen einduur en in sommige zalen was het echt aanschuiven bij bepaalde schilderijen. Zeker met kinderen is dit niet ideaal. Na het nieuwe gedeelte te hebben verkend deden we nog een rondje langs de oude meesters. De collectie is zo divers dat het van alles wat is. Als ik nog in Antwerpen zou wonen zou ik af en toe binnen wandelen om er een paar kunstwerken uit te pikken. Een museumpas is dan wel aangeraden want aan 20 euro voor een gewoon ticket wordt het anders een kostelijke affaire. Na het museumbezoek staken we het plein over voor een drankje bij Le Pain Quotidien. Het weer was nog schitterend dus we konden gewoon buiten op het terras zitten.