Genesis 1

Ik herinner mij van mijn prille jeugd de tweedeling in de familie. Mijn moeders familie had een duidelijk gebrek aan wiskundig inzicht maar dat werd als normaal ervaren. Er waren wel belangrijkere zaken zoals talen of filosofie. De familie van mijn vader was heel anders, daar hadden de 3 zonen allemaal voor ingenieur gestudeerd maar die familie woonde in het buitenland. Toen ik in de laatste jaren van de lagere school zat mocht ik vaak mijn grootmoeder aan moeders kant horen vertellen over de verschrikkelijke leraar fysica die mijn ooms had geterroriseerd en gebuisd. Kwestie van mij mentaal voor te bereiden op de verschrikkingen die mij te wachten stonden. In de lagere school was ik eigenlijk goed in alles maar de eerste 3 jaren van het middelbaar waren niet echt een succes. De wiskunde veranderde van rekenen op de lagere school in verzamelingenleer en Venn diagrammen in het eerste middelbaar. Ik bleef die eerste jaren worstelen met die contextloze abstracte begrippen. Talen gingen nog maar waren ook niet super. Tot ik een keer hulp had gehad voor een opstel Engels van mijn vader en de lerares zei dat dit onmogelijk mijn werk kon zijn. Dat heeft iets getriggerd en langzaamaan werd Engels zelfs mijn beste vak in het derde jaar. Wiskunde bleef moeizaam en fysica werd dezelfde voorspelde ramp als voor mijn ooms. Ik maakte geen connectie met de abstracte begrippen en bakte er niets van. Zodanig zelfs dat mij werd aangeraden om in het vierde jaar van richting te veranderen en voor moderne talen te gaan. Mijn ouders beslisten er anders over en stuurden mij naar een andere school waar ik het vierde jaar moest over doen. Daar kwam ik in een heel ander milieu terecht, in een klas waar we met een aantal leerlingen elkaar positief motiveerden, zag ik in dat wiskunde eigenlijk ook een taal was en werd het een spel en een uitdaging om zelfs de moeilijkste oefeningen en vraagstukken te kunnen oplossen. En fysica werd mijn favoriete vak omdat je daar wiskunde kon combineren met fysisch inzicht om de oplossing te ‘raden’. Die flits van inzicht bij het oplossen van een oefening in wiskunde of een vraagstuk in fysica gaf echt een kik. Nu, 35 jaar later probeer ik dat gevoel over te brengen op mijn dochter. Voorlopig nog niet heel succesvol vrees ik. Maar door samen oefeningen te maken groeit toch al een beetje inzicht en dat is de eerste stap.